گر یک دندان آسیای شیری به علّت پوسیدگی شدید وعفونت زیاد،
قابل درمان نبود و به ناچار زودتر از سن افتادن طبیعی آن کشیده شد، حتماً
باید جای خالی آن را با وسیله ای به نام فضا نگهدارنده حفظ کرد تا دندان
دائمی زیرین بتواند بعدا در موقعیت مناسب خود رویش یابد. در غیر این صورت
جای خالی دندان کشیده شده به مرور با حرکت دندان های شیری مجاور، تنگ و
اشغال می شود و چند سال بعد، فقدان فضای کافی در قوس فکی، باعث عدم رویش
دندان دایمی زیرین یا رویش آن در موقعیت نامناسب می شود. بنابراین دندان
های دائمی، بی نظم و نامرتب می گردند که برای اصلاح این مشکل نیاز به درمان
های پیچیده، طولانی مدت و پرهزینه ارتودنسی در سنین نوجوانی و بزرگسالی
خواهد بود.